Schuilplaats – Linda Jansma

Wat gaat er om in het hoofd van een kind? Dat is eigenlijk de vraag waar Mayke voortdurend mee worstelt. Ze woont in een grote boerderij in Holwerd en heeft samen met haar man Han negen pleegkinderen toegewezen gekregen door Jeugdzorg. Bij de drie meiden die zich als laatsten bij hen gevoegd hebben lijkt veel aan de hand te zijn. Nikkie is veertien en de oudste van de drie. Ze maakt, zeker in het begin, een angstige en onzekere indruk. Ze is erg stil en het is moeilijk in te schatten wat er in het koppie van die meid omgaat. De tijd zal voor Mayke leren hoe lang het gaat duren voordat Mayke een dusdanige band met ze opgebouwd heeft dat ze wat willen gaan vertellen over hun verleden. Maar haar houding belooft in het begin niet veel goeds. Nikkie waakt namelijk als een moederkloek over haar twee zusjes Noëlle (baby) en Nadine (2 jaar). Waar komt deze houding vandaan? Wat hebben de meiden in het verleden allemaal meegemaakt? Mayke durft er haast niet aan te denken wat er allemaal in hun jonge leventjes allemaal gebeurd kan zijn.

Simon, een van de zes pleegkinderen die al eerder bij Mayke en Han geplaatst waren, is een fervent vogelspotter. Hij trekt er met zijn verrekijker regelmatig op uit om exclusieve vogels waaronder de ijsvogel te bekijken. Alleen het vraagt niet veel van je inlevingsvermogen als lezer om te bedenken dat hij tijdens zijn speurtocht meer te zien krijgt dan hem lief is. Maar wat? En heeft dat iets met de familie of met een van de kinderen te maken? Het blijft als een groot vraagteken boven het verhaal zweven.

Alsof het voor Mayke en Han niet erg genoeg is, komt Simon niet terug van een van zijn vogelspotterijen maar verdwijnt ook baby Noëlle op een nacht uit haar wieg. De politie wordt ingeschakeld maar elk spoor lijkt te ontbreken. Ouderlijke angst maakt zich van Mayke en Han meester en de zoektocht kan ze niet snel genoeg gaan. Waarom heeft iemand de kleine Noëlle meegenomen en waarom is Simon niet teruggekeerd zoals hij altijd deed? Alles wat ouders op dat moment zouden doen wordt ondernomen. Maar of ze ze (op tijd) zullen vinden…. Het blijft een geweldige uitdaging om dat als lezer te ondervinden.

Net als eerder werk van Linda Jansma’s hand leest ook dit boek erg makkelijk weg. Dit komt onder andere omdat het heel dicht op de huid geschreven is. Ze gebruik nog net geen spreektaal maar het komt er wel heel dicht bij, waardoor het verhaal echt uit het leven gegrepen is. Verder zitten er verschillende verhaallijnen in het boek die ieder een zeer hoge dosis van spanning bevatten. De verhaallijnen moeten op de een of andere manier met elkaar in verbinding staan, maar Linda Jansma slaagt er perfect in om je als lezer hierover grotendeels in het ongewisse te laten tot de laatste bladzijden. Als je eenmaal in het web van deze verhaallijnen gevangen zit, wil je gewoon weten hoe het afloopt. Erg goed gedaan!

Het boek schommelde voor mij continu tussen ‘goed’ en ‘geniaal’. Er zit een lekkere vaart in het verhaal, er hangt een continue spanning, het verhaal is verre van voorspelbaar en ondanks de ietwat verrassende afloop zorgt dit boek waarschijnlijk bij de meesten voor meerdere ‘kippenvel momenten’. De hoofdpersonen zijn goed uitgewerkt. Je krijgt veel over ze te weten, maar niet meer dan nodig is. Precies genoeg om een band met ze op te bouwen en hun emoties goed aan te kunnen voelen. Daar komt bij, dat de karakters van de kinderen (omdat ze uit verschillende gezinnen komen) ook met een uiterste precisie uitgezocht lijken te zijn en elkaar zeer goed aanvullen. De cover en de titel van het boek doen een beetje vrouwelijk aan, waardoor het boek ook waarschijnlijk meer door vrouwen gelezen zal worden dan door mannen. Dat neemt echter niet weg dat ze ijzersterk bij elkaar passen. Waarom voor de titel ‘Schuilplaats’ gekozen is, wordt echt pas heel laat in het verhaal duidelijk. Wauw, wat een eye-opener en een ontknoping was dat! Mocht je van de eerdere boeken van Linda Jansma genoten hebben, dan zal dit boek je zeker ook niet teleurstellen. Of dit de beste is van Linda Jansma laat ik aan jezelf over om te oordelen. Dat hij sowieso in de top thuishoort, lijkt echter wel duidelijk.