Gedenk te sterven – Jim Kelly

Jim Kelly was voor mij een nog onbekende schrijver. Door het uitdagende stuk op de achterkant van het boek en de lovende kritiek op zijn eerder geschreven boek ‘de dood ging in wit gekleed’ was ik toch nieuwsgierig geworden. Helaas kon het verhaal mijn hoog gespannen verwachtingen niet waarmaken.

Het verhaal begint gelijk luguber. Het levenloze lichaam van een jongen wordt aangetroffen in een verbrandingsoven waarin normaal overtollig lichamelijk weefsel na een autopsie verbrand wordt. Na analyse van het verkoolde lichaam blijkt het om Bryan Judd te gaan. Opvallend is dat zijn tweelingzus Norma Jean Judd 18 jaar geleden op een mysterieuze wijze van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn. Hebben we hier te maken met toeval of zit er meer achter? Een leuke klus voor inspecteur Peter Shaw en brigadier George Valentine om hun tanden in te kunnen zetten. Al snel loopt hun spoor naar zeer lugubere praktijken of lijkt dat maar zo en zit het eenvoudiger in elkaar dan de beide heren denken?

Jim Kelly presteert het je meerdere malen op het verkeerde been te zetten. En de uiteindelijke uitkomst van het onderzoek van de beide politiemannen is zowel verrassend als zeer luguber en beangstigend te noemen. Dit laatste omdat het een reele afspiegeling van de werkelijkheid kan zijn. Ik zal er echter verder niet te veel van verklappen.

Al met al een zeer origineel verhaal. Helaas waren er volgens mij té veel verhaallijnen waardoor het verhaal zeer vaak rommelig en onoverzichtelijk werd. Daarnaast vind ik dat deze schrijver geen prettige manier van schrijven heeft. Hij gebruikt veel te lange zinnen met daarin vaak ingewikkelde woorden en hij beschrijft vaak zaken die niets met het verhaal te maken hebben wat het aleen maar warriger maakt. Hierdoor las het boek niet lekker weg en was het een hele klus er doorheen te komen. Pas tegen het einde van het verhaal wordt het interessant en is het lastig het boek weg te leggen. Veel te laat helaas. Vandaar slechts 3 sterren.

De zoete waanzin – Paulus Hochgatterer

Op zich is dit een heel knap geschreven boek. Een verhaal grotendeels bezien vanuit de ogen van een kleuter. Helaas is het eerste deel van het boek haast niet om doorheen te komen. Ingewikkelde zinnen, lastig en onbegrijpelijk woordgebruik en een onsamenhangend geheel. Vanaf pagina 100 wordt het echter pas een heel spannend en goedlopend verhaal.

Het verhaal vertelt over een kleuter die bij haar opa een gezellige dag heeft zoals je meestal met je opa en oma hebt. Na een spelletje mens-erger-je-niet gaat opa om de een of andere reden naar buiten om vervolgens niet meer terug te keren. De kleine meid gaat bewapend met twee pionnen uit het spel naar hem op zoek. Ze komt echter helemaal getraumatiseerd terug. Ze heeft haar opa dood aangetroffen, liggend in een kruisvorm en zijn gezicht is helemaal weggeslagen. Het meisje weet meer maar kan en wil geen woord zeggen. Aan de politie en de psycholoog de taak het meisje aan de praat te krijgen. En hoe dit gebeurt is erg knap weergegeven. Vraag blijft alleen wie doet nou zoiets? Inderdaad iemand met een zoete waanzin. Maar wie en waarom?

Gelijkertijd wordt het verhaal vertelt vanuit de ogen en de beleveningswereld van de dader. Ik zal hier verder niks over verklappen want dan geef ik het hele verhaal weg en dat is zonde. Maar ik kan wel zeggen dat het erg verrassend en heel knap weergegeven is.

Op zich dus een goed verhaal met een hele interessante insteek, alleen door het slechte eerste deel slechts 3 sterren. Helaas!